Dla Turysty

Śląska pieśń ludowa „Poszła Karolinka do Gogolina” przypadła do serca wielu osobom i stała się nieodłączną własnością ludu. Zyskała niezwykły rozgłos i doczekała się upamiętnienia w postaci pomnika. Twórcą koncepcji budowy pomnika był Szymon Koszyk – opolski działacz plebiscytowy i wybitny znawca folkloru opolskiego.

W centrum Gogolina, pomiędzy ulicami Strzelecką, Kościelną i Kolejową, przez ponad 120 lat funkcjonowały zakłady przemysłu wapienniczego z siedmioma piecami szybowymi, sześcioma piecami kręgowymi, młynownią wapna nawozowego, oddziałem produkcji wapna hydratyzowanego, warsztatami, bocznicą kolejową, własną elektrownią i budynkiem administracyjnym.

Cmentarz żydowski przy ulicy Wyzwolenia w Gogolinie, przylegający do starego cmentarza chrześcijańskiego, to  miejsce szczególne  w mieście. Zachowane tam do dziś kamienne nagrobki z inskrypcjami w języku hebrajskim, lub hebrajskim i niemieckim wymownie świadczą o przedwojennej przeszłości Gogolina oraz jego wielokulturowości. Są tam pochowani mieszkańcy Gogolina wyznania mojżeszowego, którzy przez prawie 100 lat  współtworzyli wizerunek  przemysłowej wioski Gogolin

Owocowy Ogród Miejski w Gogolinie powstał na terenie pomiędzy ulicą Szpitalną i Powstańców Śl. Ogród jest tak zaprojektowany, aby służył mieszkańcom w każdym wieku, o każdej porze roku. Przygotowano w nim m. in. atrakcyjne miejsce dla dzieci, gdzie zainstalowano oryginalne urządzenia zabawowe, których formy nawiązują do form naturalnych.

Doskonale widoczna z autostrady, znana też z tego, że od wielu lat, w każdą majowa niedzielę ks. prof. Joachim Piecuch odprawia tam nabożeństwa maryjne w języku niemieckim. Zbiera się wtedy liczna grupa mieszkańców Gogolina, Krapkowic, dzielnicy Karłubiec, Zdzieszowic i  okolicznych wiosek.

Kościół ewangelicki w Gogolinie budowano w latach 1908-1909. Powstał z inicjatywy ks. Edmunda Schmidta z Krapkowic oraz dzięki wsparciu finansowym ze strony Gogolińskich Zakładów Wapienniczych (na czele z dyrektorem Sobireyem) oraz Śląskiego Dzieła im. Gustawa Adolfa. Oficjalne poświęcenie miało miejsce 24 maja 1909 r. Kościół traktowano jako kaplicę należącą do parafii w Krapkowicach. W czasie I wojny światowej zabrano dzwony, ale dzięki ofiarności parafian i pomocy dyrektora Sobireya, w latach dwudziestych, zakupiono trzy nowe dzwony.